سموم: قرار گرفتن در معرض برخی سموم ممکن است خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد.
علیرغم این که فیزیوتراپی بر روی بروز فیزیکی ناهنجاری تمرکز می کند ، ولی فراموش نکنید که علائم دیگر تاثیرگذار بر روی سبک زندگی شخص نیز باید مد نظر قرار داده شود.
۱. سفت‌شدن عضلات: بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون در برخی از اندام‌های خود دچار سفتی می‌شوند که دشوارشدن حرکت‌دادن قسمت‌هایی از بدن آن‌ها را موجب می‌شود.
اختلال شناختی موجود: اگر قبل از تشخیص پارکینسون مشکلات حافظه و خلقی داشتید ، ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل بیشتر باشد.
علائم ممکن است در دو طرف بدن ظاهر شوند. تغییرات در وضعیت ، راه رفتن و حالات صورت ممکن است بیشتر محسوس شوند.
با این حال، اکنون احتمال بیشتری وجود دارد که از دست دادن تعادل و کاهش رفلکس ها را تجربه کنید. حرکات شما در کل کندتر می شود. به همین دلیل است که زمین خوردن در مرحله ۳ رایج تر می شود.
در این مرحله ی پیشرفته، علائم شدید کمک های شبانه روزی را به یک ضرورت تبدیل می کند.
مرحله‌ی پیشرفته: برخی از افراد هیچ‌گاه به این مرحله نمی‌رسند. این حالت زمانی است که داروها دیگر اثری ندارند درمان بیماری پارکینسون شدید و ناتوانی‌های جدی پیش می‌آید. در این وضعیت، بیمار ممکن است دچار مشکلات زیر شود:
یا فلج لرزان ، پس از آلزایمر دومین بیماری مهم جهان می باشد. این بیماری، به معنای مرگ و اختلال عملکرد سلول های عصبی یا نورون ها می باشد. نوعی اختلال پیش رونده سیستم عصبی مرکزی است و روی سلول های عصبی مغز تولید کننده دوپامین تاثیر می گذارد.
بیماری پارکینسون با وجود برخی علائم قابل تشخیص مشخص می شود. این علائم شامل لرزش یا لرزش غیرقابل کنترل، عدم هماهنگی و مشکلات صحبت کردن است.
بافرادی که عادت به مصرف قهوه ندارند، در برابر افرادی که روزانه عادت دارند تا ۲ بار قهوه مصرف کنند، ۵ برابر بیش تر در معرض ابتلا به پارکینسون قرار می گیرند.
ماهی ماکرل، سالمون و گردو منابع خوبی از اسید چرب امگا ۳ هستند.
تا ۵۰ درصد از افراد در مراحل ۴ و ۵، گیجی، توهم و هذیان را تجربه می کنند. توهم زمانی رخ می دهد که چیزهایی را می بینید که وجود ندارند.
برخی از علائم شاخص بیماری فلج لرزان را در ذیل به طور مختصر بیان نموده ایم.